Od 2007 roku organizuję cotygodniowe, socjalizacyjne spotkania dla psów. W czasie tych klas psy spotykają inne psy na ogrodzonym terenie. Celem tych spotkań jest rozwijanie umiejętności społecznych psów, zapobieganie problemom i pomaganie psom, które mają kłopoty podczas interakcji z innymi psami.
To samo robią ludzie, kiedy chcą rozwinąć umiejętności społeczne swojego własnego psa: spotykają swojego psa z innymi psami, na smyczy lub bez. Doświadczenie, które zdobyłam organizując klasy socjalizacji zmieniło moje podejście i procedury, które stosowałam. Pies nie wybiera, jakiego psa może spotkać. To nasze zadanie, a zatem i nasza odpowiedzialność, by zawsze dbać o dobro psa.
– Socjalizacja nie polega jedynie na tym, że pies spotyka innego psa; socjalizacja oznacza wyposażenie psa w narzędzia, które pozwolą mu radzić sobie w sytuacji i w efektywny sposób komunikować się z innymi psami. To jest powód, dla którego dobieramy psy nie ze względu na wiek, rasę czy płeć, ale ze względu na osobowość, umiejętności i zdolności do tworzenia relacji. Według mnie nie ma psów z wyjątkowymi umiejętnościami, każdy pies może się uczyć i każdy może uczyć inne psy.
– Pies musi mieć swobodny wybór każdego zachowania i każdej interakcji. Nie powinno się wymagać od psów interakcji, interweniowania czy zachowywania na komendę. Celem klas komunikacji nie jest kontrolowanie psa, ale pozwolenie mu na swobodne zachowanie i zadbanie o jego bezpieczeństwo. O wszystkie psy należy dbać w ten sam sposób.
– W czasie klas komunikacji właściciel psa nie jest tylko biernym obserwatorem. Właściciel i pies to członkowie rodziny, część grupy społecznej. Właściciel powinien rozumieć zachowanie swojego psa, jego stan emocjonalny i motywacje oraz powinien być dla psa źródłem użytecznych, skutecznych i konsekwentnych informacji. Właściciel powinien porozumiewać się z psem za pomocą wzroku, głosu i gestów, wolno mu również komunikować się z pozostałymi psami na placu. Jednym z głównych celów klas komunikacji jest rozwijanie skutecznej komunikacji pomiędzy psem i właścicielem, lepsze wspólne porozumienie i zaufanie.
– Właściciel nie powinien działać przeciwko swojemu psu, zatrzymywać go lub zahamowywać. Wręcz przeciwnie, należy zwracać uwagę na psa, pokazywać mu naszą aprobatę, troskę, dawać wsparcie, a kiedy zajdzie taka potrzeba, używać skutecznych strategii radzenia sobie. Pies uczy się polegać na właścicielu, jeśli właściciel jest świadomy stanu emocjonalnego swojego psa oraz poprawnie odczytuje jego sygnały i odpowiedzi, a także czuje się pewnie i zawsze jest po stronie swojego psa.
– Nie ma żadnych społecznych barier pomiędzy psami a ludźmi. Wszyscy obecni biorą udział w interakcji. Pies wchodzi w interakcje z wszystkimi aktorami na scenie: swoim właścicielem, innymi psami, właścicielami innych psów oraz z obserwatorami. Każda z tych interakcji ma znaczenie i wartość.
– Jeśli musisz zatrzymać psa, odwołując go, oblewając wodą lub rzucając w jego kierunku jakieś przedmioty, czy używając obroży z cytronellą lub jeszcze innych sposobów, to nie zachowanie psa jest nieodpowiednie, ale kontekst. Jeśli pies jest w odpowiednim kontekście, nie ma potrzeby, by zatrzymywać jego zachowanie lub samego psa, nawet jeśli do komunikowania się pies używa agresywnych sygnałów. Agresywna komunikacja jest częścią naturalnego repertuaru społecznej komunikacji psów. Pies powinien mieć możliwość pokazać swój stan emocjonalny, swoje motywacje oraz osobowość.
– Bariery fizyczne, takie jak ogrodzenie, brama czy smycz mogą być przydatne do zadbania o bezpieczeństwo psa w trakcie interakcji. Gentle Team (stowarzyszenie założone przez Alexę Caprę) stworzyło bezpieczną procedurę polegającą na używaniu bezpiecznej przestrzeni, ogrodzonego placu, który pomaga psu poradzić sobie ze stresem emocjonalnym wzrastającym w czasie interakcji. Psy pokazują, kiedy chcą wyjść lub wejść na ten bezpieczny plac.
– Jeśli zachodzi taka potrzeba, pies powinien mieć kaganiec, ale wyłącznie w czasie oceny oraz na początku danej interakcji. Kaganiec oznacza słabą wiedzę na temat własnego psa oraz niewystarczające zaufanie w stosunku do niego.
– Rezultatem odpowiedniej socjalizacji jest pies, który potrafi pokazać swoją osobowość, ale przy jednoczesnym utrzymaniu równowagi emocjonalnej; to również pies, który skutecznie się komunikuje, rozwijając relacje i komunikację z właścicielem. Oznacza to także zapewnienie psu doświadczeń oraz narzędzi, które poprawią jego samopoczucie.
Tekst i film: Alexa Capra
COPYRIGHT 2014 SKILLADIN SNC – All rights reserved
Tłumaczenie: Paulina Ziółkowska
Link do orginału: www.ethogramdogbehaviour.com/dog-education-behavior-blog/144-the-canine-socialization-and-the-socialization-classes.html
